در استرالیا، تراست اختیاری وصیتی (TDT) نوعی تراست است که از طریق وصیت‌نامه یک فرد ایجاد می‌شود و پس از مرگ وی به اجرا درمی‌آید. این نوع تراست به طور معمول به عنوان ابزاری برای برنامه ریزی ارث به کار می‌رود تا انعطاف پذیری و کنترل بیشتری در توزیع دارایی‌ها به ذینفعان فراهم کند.
انعطاف‌پذیری: امین تراست این امکان را دارد که بر اساس نیازها و شرایط ذینفعان، درآمد و سرمایه تراست را بین آنها توزیع کند. این امر می‌تواند به‌ویژه زمانی مفید باشد که ذینفعان دارای وضعیت مالی متغیری هستند یا زمانی که نیاز به حفاظت از دارایی‌ها در برابر ریسک‌های احتمالی مانند ورشکستگی یا فروپاشی رابطه دارند.
حفاظت از دارایی‌ها: دارایی‌های نگهداری شده در یک تراست اختیاری وصیتی ممکن است از طلبکاران یا دعاوی حقوقی علیه ذینفعان محافظت شوند. با نگه داشتن دارایی‌ها در ساختار تراست، آنها به عنوان دارایی‌های فردی ذینفعان در نظر گرفته نمی‌شوند و لایه‌ای اضافی از حفاظت دارایی ارائه می‌دهند.
برنامه‌ریزی مالیاتی: تراست‌های اختیاری وصیتی می‌توانند فرصت‌هایی برای برنامه‌ریزی مالیاتی فراهم کنند، زیرا امین می‌تواند درآمد را به طور مؤثر به ذینفعان توزیع کند. این امر می‌تواند به کاهش مالیات کلی ذینفعان کمک کرده و ممکن است مزایای مالیاتی نسبت به توزیع مستقیم دارایی‌ها ارائه دهد.
برنامه‌ریزی جانشینی: TDTها می‌توانند در برنامه‌ریزی جانشینی بلندمدت کمک کنند و به وصیت کننده اجازه دهند که حمایت مالی مستمری برای ذینفعان در چندین نسل فراهم کنند. ساختار تراست چارچوبی برای انتقال منظم ثروت فراهم می‌کند و می‌تواند تضمین کند که دارایی‌ها برای منافع نسل‌های آینده مدیریت و حفظ می‌شوند.
لازم به ذکر است که تراست‌های اختیاری وصیتی دارای الزامات قانونی خاص و پیامدهای مالیاتی می‌باشند. برای اطمینان از اینکه ساختار تراست با اهداف و شرایط خاص شما انطباق دارد و به درستی تأسیس می‌شود، توصیه می‌شود با ما تماس بگیرید تا مشاوره‌ای در این زمینه دریافت کنید.