استرالیا عضو کنوانسیون ژنو است و بر اساس تعهدات خود، افرادی را که در کشورشان در معرض خطر آزار، تبعیض یا نقض حقوق بشر قرار دارند، حمایت می‌کند. برنامه بشردوستانه و امور پناهجویان استرالیا، به عنوان بخشی از تعهدات این کشور، هر سال ویزاهایی را به پناهندگان و سایر افراد دارای نیازهای بشردوستانه اختصاص می‌دهد. در این برنامه، دو دسته از افراد مورد حمایت قرار می‌گیرند. دسته اول که موضوع این نوشته است، شامل افرادی است که در خارج از مرزهای استرالیا در شرایط اضطراری به سر می‌برند و نیازمند اسکان مجدد هستند. این برنامه به عنوان طرح حفاظت فراساحلی یا offshore شناخته می‌شود. ویزای بشردوستانه استرالیا بسته به شرایط درخواست کنندگان، انواع مختلفی دارد که در ادامه به معرفی آنها می‌پردازیم:
ویزای سابکلاس ۲۰۰: برای پناهندگانی که توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) برای اسکان مجدد به استرالیا ارجاع داده شده‌اند.
ویزای سابکلاس ۲۰۲: برای افرادی که از کشور خود خارج شده‌اند و در کشور دیگری زندگی می‌کنند و در کشور خود تبعیض قابل توجهی متابعت می‌کنند، که منجر به نقض فاحش حقوق بشر می‌شود. برای این ویزا، نیاز به پیشنهاد دهنده (proposer) یا اسپانسر داخل استرالیا است که باید شهروند استرالیا یا دارای ویزای دائم استرالیا باشد.
ویزای سابکلاس ۲۰۱: برای افرادی که به دلایل مختلف نتوانسته‌اند از کشور خود خارج شوند و هنوز در داخل کشور خود زندگی می‌کنند. این ویزا به عنوان کمک‌های بشردوستانه داخلی شناخته می‌شود.
ویزای سابکلاس ۲۰۳: برای پناهندگانی که به دلیل خطر فوری معرض خطر قرار گرفته‌اند و توسط سازمان UNHCR به استرالیا معرفی می‌شوند. این ویزا به عنوان ویزای نجات اضطراری نیز شناخته می‌شود.
ویزای سابکلاس ۲۰۴: برای زنان بی‌سرپرست که به دلیل جنگ یا تبعیض جنسیتی و نژادی در خطر هستند.
طبق قوانین، هر فردی که به استرالیا درخواست پناهندگی می‌دهد، باید قبل از تأیید وضعیت پناهندگی، طی یک فرایند دقیق و قانونی، صحت ادعای خود را ثابت کند. این فرایند با ارائه درخواست ویزای بشردوستانه استرالیا، مدارکی که برای دریافت این ویزا لازم است آغاز می‌شود و در نهایت ممکن است به دریافت اقامت استرالیا منتهی شود. باید توجه داشت که این مسیر مهاجرتی فقط برای افرادی مناسب است که به دلیل مواجهه با تبعیض اساسی، نقض حقوق بشر یا تهدید جدی به امنیت شخصی، امکان حضور در کشور خود را ندارند. “پناهنده” در قانون مهاجرت 1958 استرالیا، شخصی است که:
۱. در خارج از کشور تابعیت خود یا محل سکونت قبلی خود (کشور مادری) است و
۲. به دلیل “ترس موجه از آزار و شکنجه”، نمی تواند یا نمی خواهد به کشور خود بازگردد یا به دنبال حمایت آن کشور باشد.
بر اساس قانون مهاجرت 1958 استرالیا یک فرد ترس موجهی از آزار و اذیت دارد اگر:
فرد باید از آسیب جدی به دلیل موارد زیر بترسد:
برای داشتن یک ترس موجه از آزار و شکنجه، آزار و اذیت باید شامل رفتار سیستماتیک و تبعیض‌آمیز باشد.
بنابراین اگر آسیبی که فرد از آن می‌ترسد به دلیل یکی از پنج علت ذکر شده در بالا (نژاد، مذهب، ملیت، عضویت در گروه اجتماعی خاص، یا عقاید سیاسی) نباشد، فرد نمی‌تواند ترس موجهی از آزار و اذیت داشته باشد و در نتیجه، بر اسای قوانین پناهنده محسوب نخواهد شد.
مشکلات در کشور مبدأ:
درخواست کمک از مقامات دولتی:
آسیب‌های ممکن در صورت بازگشت:
آسیب‌های مورد انتظار:
آسیب‌رسان‌ها:
دلایل آسیب‌رسانی:
برای درخواست ویزای بشردوستانه، نیاز به ارائه مدارک و فرم‌های زیر دارید:
فرم ۸۴۲: این فرم مخصوص درخواست ویزای بشردوستانه است و باید به دقت و به طور کامل پر شود. اطلاعاتی که در این فرم وارد می‌کنید باید مطابق مدارک و شرایط شما باشد.
پاسپورت و کارت ملی (تذکره): نسخه‌های معتبر و به روز از پاسپورت و کارت ملی خود را ارائه دهید. این مدارک هویت شما را تأیید می‌کنند و برای شناسایی شما ضروری هستند.
سند ازدواج یا طلاق (در صورت مرتبط بودن): اگر ازدواج کرده‌اید یا از همسرتان طلاق گرفته‌اید، باید سند ازدواج یا طلاق خود را ارائه دهید. این مدارک وضعیت خانوادگی شما را نشان می‌دهند.
فرم ۶۸۱ ( اسپانسر): اسپانسر شما باید فرم ۶۸۱ را پر کرده و به همراه یک نسخه از ویزا یا مدارک شهروندی استرالیا ارسال کند.
دو عدد عکس: عکس‌های پاسپورتی اخیر از خودتان را ارائه دهید. این عکس‌ها باید به استانداردهای مشخصی که معمولاً برای ویزا و پاسپورت استرالیا تعیین شده‌اند، مطابقت داشته باشند.
بیانیه‌ای که در آن باید تشریح کنید چرا در کشور خود مورد تبعیض هستید: باید یک بیانیه کتبی تهیه کنید که در آن به تفصیل توضیح دهید چرا در کشور خود تحت تبعیض قرار دارید و چرا نیازمند حفاظت استرالیا هستید. این بیانیه باید شامل جزئیات دقیق و مستند باشد.
مدارکی که بتواند بیانیه شما را حمایت کنند: بهتر است مدارکی که ادعاهای شما را در بیانیه‌تان تأیید می‌کنند، ضمیمه شوند. این مدارک می‌توانند شامل گزارش‌های پزشکی، شهادت‌نامه‌ها، مدارک قانونی، گزارش‌های خبری و هر گونه مدرکی باشند که نشان دهد شما در کشور خود در معرض خطر یا تبعیض هستید.
پس از ارسال مدارک، معمولاً بین ۱۰ روز تا ۳ ماه، اداره مهاجرت یک ایمیل حاوی نامه و شماره پرونده برای شما ارسال می‌کند. اداره ممکن است در نامه خود از شما تقاضای مدارک بیشتری داشته باشد و در صورت تکمیل درخواست شما، باید منتظر نتیجه باشید باشید.
فرآیند دریافت ویزای بشردوستانه استرالیا ممکن است بسیار متغیر باشد. تعداد درخواست‌های سالانه برای این نوع ویزا بسیار زیاد است و تنها افرادی که شرایط آنها با قوانین پناهندگی سازگار است، می‌توانند موفق شوند. معمولاً، مراحل بررسی پرونده‌های ویزای بشردوستانه ممکن است بین 18 تا 48 ماه زمان ببرد. اگر فرم‌های مورد نیاز به درستی تکمیل نشده باشند یا اسناد کامل نباشند، ممکن است این پروسه طولانی تر شود. برای اطمینان از پیشرفت صحیح فرآیند، بسیار مهم است که اطلاعات و مدارک مورد نیاز به دقت تهیه و ارائه شوند.
نتیجه گیری
در این مقاله تلاش کردیم تا اطلاعات کاربردی درباره ویزای بشردوستانه استرالیا ارائه دهیم. اخذ پناهندگی استرالیا یک فرآیند پیچیده و دشوار است. توصیه می‌کنیم که به هیچ وجه از پناهندگی به عنوان ابزار مهاجرتی استفاده نکنید؛ زیرا احتمال موفقیت و اخذ پناهندگی بسیار کم است، مگر اینکه به دلایل بالا از جمله مواجهه با تبعیض اساسی، نقض حقوق بشر یا تهدید جدی به امنیت جانی، امکان حضور در کشور خود را نداشته باشید.