قانون خانواده در استرالیا
استرالیا به عنوان یک کشور چند فرهنگی و متنوع، دارای سیستم قانونی کارآمدی است که از حقوق و منافع خانواده‌ها حمایت می‌کند. این کشور با پذیرش مهاجران از نقاط مختلف جهان با فرهنگ های گوناگون، جامعه ای پویا و چند فرهنگی ایجاد کرده است. سیستم قانونی استرالیا با توجه به تنوع فرهنگی، سعی دارد که ضمن احترام به تنوع فرهنگی، از حقوق اساسی همه شهروندان و ساکنان حمایت کند. مهاجرانی که به این کشور وارد می‌شوند، بهتر است با قوانین خانواده در استرالیا آشنا شوند تا بتوانند به طور مؤثر و راحت در جامعه جدید خود زندگی کنند. آشنایی با این قوانین نه تنها به مهاجران کمک می‌کند تا از حقوق خود مطلع شوند، بلکه به آنها امکان می‌دهد تا از مشکلات قانونی احتمالی جلوگیری کرده و در صورت بروز مشکل، به درستی اقدام کنند. این مقاله با تمرکز بر مواردی چون طلاق و خشونت خانوادگی به بررسی دقیق تر قوانین خانواده در استرالیا می‌پردازد.
1. ازدواج
در استرالیا، قوانین ازدواج تحت نظارت قانون خانواده 1975 قرار دارند. شرایط ازدواج عبارتند از:
- سن قانونی: هر دو طرف باید حداقل 18 سال داشته باشند. افراد زیر 18 سال تنها با مجوز دادگاه و در شرایط خاص می‌توانند ازدواج کنند.
- رضایت: رضایت کامل و آزادانه هر دو طرف برای ازدواج ضروری است.
- ثبت رسمی: ازدواج‌ها باید به صورت رسمی و قانونی ثبت شوند.
2. طلاق
استرالیا سیستم “طلاق بدون تقصیر” دارد؛ یعنی هر یک از زوجین میتواند بدون رضایت دیگری تقاضای طلاق کند. این سیستم بر پایه اصل “جدایی غیرقابل اصلاح” بنا شده است، به این معنا که دادگاه تنها زمانی طلاق را صادر می‌کند که زوجین به مدت حداقل 12 ماه جدا از هم زندگی کرده باشند و قصد بازگشت به زندگی مشترک خود را ندارند.
این سیستم برای افراد فرصتی را فراهم می‌کند تا بدون نیاز به اثبات تقصیر یا اشتباهات طرف مقابل، زندگی جدیدی را آغاز کنند. اصل “جدایی غیرقابل اصلاح” تضمین می‌کند که فرایند طلاق منصفانه و بدون نیاز به مواجهه با تقصیرات گذشته انجام شود، که این امر میتواند به کاهش تنش‌ها و اختلافات کمک کند.
- جدایی: زوجین باید به مدت 12 ماه جدا از هم زندگی کنند. این جدایی میتواند تحت یک سقف نیز باشد، اما باید به وضوح نشان داده شود که زندگی مشترکی وجود ندارد.
- درخواست طلاق: پس از 12 ماه جدایی، یکی از طرفین یا هر دو می‌توانند درخواست طلاق را به دادگاه ارائه دهند.
- رسیدگی دادگاه: دادگاه مدارک و شواهد را بررسی می‌کند و در صورتی که جدایی و عدم بازگشت به زندگی مشترک اثبات شود، حکم طلاق را صادر می‌کند.
3. حضانت فرزندان
دادگاه استرالیا تصمیمات خود را با توجه به موارد زیر بر اساس منافع کودکان می‌گیرد:
- حضانت مشترک یا انحصاری: دادگاه ممکن است تصمیم بگیرد که حضانت فرزندان به صورت مشترک بین والدین تقسیم شود، یا اینکه به یکی از والدین به صورت انحصاری واگذار شود. در هر دو حالت، تصمیم با توجه به بهترین منافع و رفاه کودکان اتخاذ می‌شود.
- زمان‌بندی بازدید و ملاقات: دادگاه مشخص می‌کند که زمان و شیوه‌ی ملاقات فرزندان با والدین را چگونه تنظیم کند، به نحوی که حفاظت از منافع روانی و جسمی کودکان تضمین شود و در عین حال از ارتباط نزدیک آنها با هر دو والدین حمایت شود.
- آموزش، سلامت و رفاه کودک: تصمیمات مربوط به آموزش، سلامت و رفاه کودک نیز توسط دادگاه گرفته می‌شود. این شامل تأمین امکانات تحصیلی مناسب، مراقبت‌های پزشکی، و حفظ شرایط محیطی مناسب برای رشد و توسعه سالم فرزندان است.
باید توجه داشت که دادگاه‌ها معمولاً والدین را تشویق می‌کنند که به توافقی دوستانه و در راستای مصالح فرزندان درباره حضانت ایجاد کنند. اما در صورتی که والدین به توافق نرسند، دادگاه تصمیم نهایی را می‌گیرد تا بهترین تصمیم برای حفظ منافع و رفاه کودکان به نظر گرفته شود.
4. حمایت مالی از فرزندان
در استرالیا، والدین موظف به حمایت مالی از فرزندان خود هستند، حتی پس از جدایی و طلاق. این تعهد به منظور تأمین نیازهای مالی و رفاهی کودکان است و بر پایه درآمد والدین و نیازهای واقعی کودکان تعیین می‌شود. تصمیمات مربوط به میزان حمایت مالی توسط خدمات استرالیا و یا Service Australia با توجه به شرایط مالی و زندگی هر والد و نیازهای مخصوص کودکان اتخاذ می‌شود.
5. خشونت خانوادگی
خشونت خانوادگی یک مسئله جدی در استرالیا است و قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای مقابله با آن وجود دارد. خشونت خانوادگی شامل هر گونه رفتار تهدیدآمیز، فیزیکی، عاطفی، جنسی یا مالی است که به فرد دیگری آسیب می‌رساند. انواع خشونت خانوادگی عبارتند از:
- خشونت فیزیکی: هر گونه تماس بدنی که منجر به آسیب شود.
- خشونت عاطفی: تحقیر، تهدید، یا کنترل روانی.
- خشونت جنسی: هر گونه رفتار جنسی غیرموافق.
- خشونت مالی: کنترل ناعادلانه منابع مالی.
افرادی که مورد خشونت خانوادگی قرار می‌گیرند، می‌توانند از پلیس و یا دادگاه درخواست حکم حفاظتی کنند که معمولا شامل موارد زیر برای حفاظت درخواست کننده است:
- ممنوعیت تماس: فرد خاطی از تماس با قربانی منع می‌شود.
- ممنوعیت نزدیکی: فرد خاطی از نزدیکی به محل زندگی یا کار قربانی منع می‌شود.
- سایر اقدامات حفاظتی: هر اقدامی که دادگاه لازم بداند برای حفاظت از قربانی.
6. تقسیم اموال
برخلاف باور عموم، ملک و دارایی‌های مشترک زوجین پس از طلاق به دو قسمت مساوی تقسیم نمی‌شوند. تقسیم اموال در استرالیا بر اساس “اصول عادلانه” انجام می‌گیرد، به این معنا که دادگاه‌ها برای تعیین نحوه تقسیم دارایی‌ها بین زوجین، به موارد مختلفی توجه می‌کنند.
“اصول عادلانه” شامل ارزیابی میزان مشارکت هر یک از طرفین در افزایش دارایی‌ها ( چه مالی و چه غیر مالی) در طول دوره ازدواج است. به عنوان مثال، زمانی که یکی از زوجین مشارکت بیشتری در افزایش دارایی‌ها داشته باشد، ممکن است این امر در تعیین نحوه تقسیم دارایی‌ها تاثیرگذار باشد.
همچنین، دادگاه‌ها به نیازهای مالی آینده هر یک از زوجین پس از طلاق توجه دارند. در نتیجه، تعیین تقسیم دارایی‌ها در استرالیا بستگی به توجه دادگاه به شرایط خاص هر پرونده دارد و اصول عادلانه را برای رسیدن به تقسیم عادلانه دارایی‌ها به کار می‌گیرد.
نتیجه گیری
آشنایی با قوانین خانواده در استرالیا برای مهاجران اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا این قوانین نقش مهمی در حفظ حقوق و امنیت آنها ایفا می‌کنند. موضوعاتی مانند طلاق و خشونت خانوادگی از جمله مسائل حساسی هستند که نیاز به درک و آگاهی کامل دارند. این قوانین برای حفاظت از افراد، تأمین رفاه کودکان، و تضمین عدالت در موارد طلاق و جدایی طراحی شده‌اند. آگاهی از این مقررات به مهاجران کمک می‌کند تا در صورت بروز مشکلات خانوادگی از راهکارهای قانونی مناسب استفاده کرده و به حمایت‌های لازم دست یابند. این آشنایی به بهبود کیفیت زندگی و رفاه خانوادگی آنها کمک می‌کند و به آنها اجازه می‌دهد تا با اطمینان و اعتماد به نفس بیشتری در جامعه جدید خود زندگی کنند.
